İbreli ağaçlar, kozmik ve mistik sembollere sahip olan kültürel peyzaj bitkilerindendir. Eski Türk inanışlarına göre, “Hayat Ağacı” veya “Dünya Ağacı” gibi ibreli ağaçlar, insanları tanrıyla buluşturan bir köprü olarak görülmüş, doğa olaylarını yönlendirme ve kötü ruhları kovma gibi birçok ritüelde kullanılmıştır.
Osmanlı İmparatorluğu’nun kurucusu Osman Gazi’nin rüyasında görülen, dalları dört bir yana yayılan büyük ağaç figürü de ibreli ağaçların kültürel önemine bir örnektir. İbreli ağaçlar, kültürel peyzaj düzenlemelerinde tanımlayıcı bir rol üstlenmiş ve Türk bahçecilik sanatında önemli bir yere sahip olmuştur.
Günümüzde özellikle Batı ülkelerinde cenaze törenlerinde bitkilerin kullanımı Roma Uygarlığına kadar uzanmaktadır. Matem anlamı taşıyan ağaçlar, koyu renk yaprakları ve meyveleriyle, hüzünlü görünümlü çiçekleriyle, asılı veya ağlayan bir karaktere sahip olmaları ile ayırt edilenlerdir. Diğerleri ise şekil veya doğaları sebebi ile sembolik anlam taşıdıklarından bu bölgeye dikilmektedir. Porsuk Ağacı ve Servi, herdem yeşil olmaları sebebiyle hayatı çağrıştırırken, çiçeksiz olmaları sebebiyle sırasıyla kederi, üzüntüyü ve yası simgelerler. Piramit şeklinde veya kule şeklinde büyüyen, tepesi gökyüzüne uzanan, herdem yeşil ağaç ve çalılar, sonsuzluğun sembolü olarak anılır ve bu sebeple mezarlık ağaçları arasında sınıflandırılırlar, Arap Tütünü ve Selvi bunlara örnek olarak verilebilir. Huş Ağacı ve Söğüt ise yaprakları hüzünle yere kadar eğilerek, kederin simgeleyerek mezarlıklarda yer alırlar.
Geniş Yapraklı Ağaçlar hakkındaki bilgileri görmek için TIKLAYINIZ.
Çiçekli Ağaçlar hakkındaki bilgileri görmek için TIKLAYINIZ.